Wanneer kleine dingen groot voelen

Hoe oude pijn zich nestelt in je zenuwstelsel – en hoe je je ervan losmaakt

Je staat in de rij bij de kassa. Iemand dringt voor. Je wilt er iets van zeggen, maar je stem stokt. Later voel je irritatie, zelfs verdriet. Of je partner zegt iets onhandigs, en jij reageert onverwacht fel. Je denkt: waarom raakt dit me zo?

Veel vrouwen herkennen deze situaties, maar voelen zich er alleen in. Alsof hun reactie overdreven is. Alsof ze ‘te gevoelig’ zijn. Maar die gevoeligheid is vaak geen zwakte. Het is een signaal. Een herinnering van het lichaam. Een echo van ervaringen die ooit pijn deden – en nooit helemaal zijn geheeld.

Wanneer kleine dingen groot voelen - Niet wat er gebeurt, maar wat het oproept

Wanneer we geraakt worden door iets kleins, is het zelden alleen het moment zelf dat we voelen. Wat we voelen, is de laag eronder. De oude laag. De afwijzing van toen, de kritiek van vroeger, het alleen gelaten worden als kind, het gevoel niet gehoord of niet gezien te zijn.

Dat gebeurt vaak buiten ons bewustzijn om. De gebeurtenis van nu fungeert als een soort trigger. En ons zenuwstelsel, dat als een trouwe lijfwacht het verleden niet vergeten is, reageert direct. Niet met verstand, maar met een impuls: verkramping, boosheid, tranen, of juist verstarring.

Het lichaam onthoudt wat het hoofd vergeten is

Neurowetenschappelijk onderzoek bevestigt dat ons lichaam en zenuwstelsel herinneringen vasthouden, ook als we ons die momenten niet meer helder voor de geest kunnen halen. In coaching en lichaamsgerichte therapie zie ik vaak dat een actuele situatie eigenlijk een diep ingesleten patroon activeert.

Een vrouw die niet voor zichzelf durft op te komen in een team, blijkt vroeger steeds de vredestichter in het gezin te zijn geweest. Een klant die snel boos wordt op collega’s, draagt een oud gevoel van niet gehoord worden met zich mee.

Zonder dat we het weten, blijven we proberen te herstellen wat ooit misging. We zoeken naar erkenning, bevestiging of veiligheid – niet in het nu, maar als antwoord op een pijn die zijn oorsprong elders heeft.

De illusie van controle

Veel vrouwen proberen hun emoties te ‘beheersen’ of te verklaren. Maar genezing begint niet bij controle. Het begint bij herkennen. Bij het zien van het patroon. Pas dan ontstaat er ruimte voor iets nieuws: mildheid, keuzevrijheid, rust.

Wandelen helpt daarbij. Niet als metafoor, maar letterlijk. In de natuur beweegt je lichaam, en dat brengt je dichter bij je innerlijke processen. Je hoeft niets te forceren, niets op te lossen. Je laat het verhaal zich ontvouwen, stap voor stap.

De kracht van vertragen

Wie de moed heeft om te vertragen en te luisteren naar wat het lijf vertelt, ontdekt vaak iets waardevols: je bent niet je reactie. Je bent ook niet je verleden. Wat je voelt mag er zijn, maar hoeft je niet langer te sturen.

Daar begint vrijheid: niet in perfect reageren, maar in het begrijpen waar je reactie vandaan komt. En in het zacht begeleiden van jezelf naar het hier en nu.

Leeft dit thema voor jou en wil je erover praten? Neem contact op voor een kennismakingswandeling