Lef trainen: zo ontwikkel je moed in het dagelijks leven
- Erike Walthaus

- 21 mei
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 23 mei

Vaker zeggen wat je echt denkt. Een nieuwe richting inslaan. Alleen op reis gaan. Een relatie verbreken. Je haar roze verven. We hebben allemaal wel iets wat we zouden willen doen, maar niet durven. Omdat het spannend is. Omdat we bang zijn voor afwijzing, oordeel of mislukking.
Toch zijn het juist deze momenten waarop je je lefspier kunt trainen. Lef is geen groot gebaar dat alleen voor durfals is weggelegd. Het zit in kleine keuzes: eerlijk zijn naar jezelf, uitspreken wat je voelt, je grens aangeven.
Moed kent verschillende gezichten. Fysieke moed is wat we herkennen uit films en nieuwsberichten: iemand die in actie komt bij gevaar. Morele moed betekent opstaan voor wat je gelooft, ook als dat niet populair is. Intellectuele moed vraagt dat je je eigen overtuigingen durft te bevragen. En emotionele moed? Die zie ik dagelijks bij vrouwen die zichzelf toestaan om te voelen, los te laten, opnieuw te beginnen.
Moedig zijn betekent niet dat je geen angst voelt — het betekent dat je leert handelen mét die angst. Niet groter worden dan je angst, maar sterker worden naast haar. En dat kun je leren.
Waarom durft de één wel en de ander niet?
Sommige mensen lijken moedig van nature, maar vaak is het een combinatie van factoren: hoe je denkt over jezelf, hoe je bent opgegroeid, welke ervaringen je hebt gehad. Psychologen noemen zelfeffectiviteit als een van de belangrijkste voorspellers: het geloof dat je iets aankunt.
Maar moed is geen vaststaand iets. Het is, net als een spier, trainbaar. Je oefent met kleine stappen buiten je comfortzone. Je verzamelt nieuwe ervaringen. Je groeit.
Zelf uit mijn comfortzone
Ook ik heb dat proces doorgemaakt. Lange tijd stond ik vooral klaar voor anderen – als moeder, als organisator, als vanzelfsprekende schakel in het dagelijks leven. Maar ergens verloor ik de verbinding met mezelf. Toen ben ik gaan wandelen. Eerst om ruimte te voelen, toen om keuzes te maken. Zo ontstond het Vrouwenpad – en mijn werk als wandelcoach.
Niet omdat ik altijd durf. Maar omdat ik weet dat je niet zonder moed leeft als je bang bent, maar pas als je niets doet met wat je diep vanbinnen wél weet.
Nu begeleid ik vrouwen die voelen dat het tijd is voor verandering. Niet groots en meeslepend, maar echt. In hun eigen tempo. In beweging. Meer weten? Neem gerust contact met me op.




